Als de liefde voor je baby (nog) niet vanzelf komt - het verhaal van Jessie en Sem

Soms begint het ouderschap niet zoals je had gehoopt. Niet met een zachte landing, maar met een klap.

Wanneer de start met je baby anders verloopt dan je had gehoopt

Jessie is arts. Ze had zich op veel voorbereid. Ze kende de medische kant van een bevalling, wist rationeel wat er kon gebeuren. Maar toen haar eigen bevalling zwaar en gecompliceerd verliep, werd ze niet de arts die wist wat te doen. Ze werd de moeder die machteloos toekeek.

Haar zoontje Sem werd direct na de geboorte opgenomen op de IC. In de nacht volgde een noodtransfer naar een academisch ziekenhuis. Alles ging zo snel, dat haar man niet op tijd in het ziekenhuis kon zijn om hen te steunen. Daar zat ze dan. Alleen. In een onbekende kamer, terwijl het leven dat ze net op de wereld had gezet, moest vechten voor elke hartslag en zij machteloos toekeek.

“Ik voelde me volledig geblokkeerd,” vertelde ze. “Alsof ik bevroren was. Ik, als arts, kon niets doen. Helemaal niets.”

Geen liefde voelen in het contact met je baby

Vijf maanden later zat Jessie bij mij op de bank: "Ik voel geen liefde voor mijn baby," zei ze.

Sem kwam bij haar niet tot rust. Bij zijn vader wel.

Ze voelde zich tekortschieten, schuldig, uitgeput. Het contact met haar zoontje voelde zwaar. Het liefst ging ze werken, waar ze zich tenminste nog een beetje zichzelf voelde.

Het raakte me diep. Want hoe vaak hoor je dit niet fluisteren tussen de regels door?

Spanning in het ouderschap na een moeilijke start is normaal

De realiteit is dat ouderschap niet altijd vanzelf gaat.

Dat liefde soms overschaduwd wordt door trauma.

Dat de verbinding met je kind gehinderd wordt door ervaringen die nog vastzitten in je lijf.

Traumaverwerking als ingang naar verbinding

In de sessies met Jessie zijn we voorzichtig gaan voelen naar dat moment in het ziekenhuis. Niet alleen met haar hoofd, maar ook met haar lichaam. Wat dacht ze? Wat voelde ze? En wat heeft ze op dat moment nodig gehad, maar niet kunnen krijgen?

We werkten met het lichaam. Met de herinnering die daar opgeslagen lag. Niet om het verhaal te herschrijven, maar om het ruimte te geven. Zodat Jessie kon beginnen te helen.

Als de liefde weer mag stromen

Al na twee sessies voelde ze verschil. Het contact met Sem werd zachter, minder gespannen. En na drie sessies durfde ze voor het eerst alleen thuis te zijn met hem. Ze hadden samen plezier. Hij viel in haar armen in slaap. Ze voelde liefde.

“Ik kan hem troosten,” zei ze. “Ik voel nu echt dat hij van mij is. En dat ik zijn moeder ben.”

Het blijft bijzonder en ontroerend om dit soort processen te mogen begeleiden.

Niet omdat het altijd snel of makkelijk gaat. Maar omdat het zoveel betekent als de liefde weer kan stromen.

Herken jij jezelf in dit verhaal?

Als de start anders liep dan je had gehoopt.

Als je moeite hebt met het contact met je kindje.

Of als er iets in jou vast lijkt te zitten sinds de geboorte.

Dan ben je welkom.

Je hoeft het niet alleen te doen.

Lees hier meer over mijn sessies en hoe ik jullie kan ondersteunen.

Warme groet,

Minke den Heijer

Minke den Heijer is orthopedagoog (NVO, SKJ), Infant Mental Health- specialist (DAIMH) en Lichaamsgericht Energetisch Therapeut (RBCZ).